En ekki hvað?

Gaman væri að vita hvaða tölur er verið að vísa til og hve áreiðanlegar þær eru. Er líka nokkuð að marka þetta, auðvitað er startkostnaður menntakerfis svipaður en hlutfallslega miklu hærri hjá smáríki en hjá stærri þjóðum ?? 

Útgjöld Íslendinga til menntamála langt umfram meðaltal OECD

Ísland - aðlaðandi námsland?

Um grein Svövu eða í framhaldi:

Ég las þessa grein og hún er athyglisverð (í NW meina ég). Skv. henni má ætla að það sem að mest vinnur gegn því að hægt verði að fá marga erlenda nemendur til Íslands, sé tungumálið sem talað er utan skólans. Þannig sækja nemendur helst þangað sem að þeirra eigin tunga er töluð t.d. Kínverjar þangað sem að kínverska er töluð, eða þá þangað sem að það mál sem að kennsla fer fram á (yfirleitt alþjóðamálið enska) er líka töluð í umhverfinu (allur hinn enskumælandi heimur).  Er eitthvað að gera við því, kannski ekki en það undirstrikar að háskólarnir verða að leggja sig sérstaklega fram við að integrera erlenda nema. Skv. frétt í Mogganum fyrir um mánuði og sossum því sem að maður kannast við er þessu veittur lítil gaumur.  Ef að háskólar ætla að gera út á þennan markað, sem þeir hljóta að ætla, verður að hugsa út í þetta.

 

Gæðakönnun á ákveðnum deildum íslenskra háskóla

Hér má finna, umsagnir sérfræðingsnefnda um starfsemi ákveðinna deilda í nokkrum háskólum hérlendis. 

Article by Svafa Grönfeldt

 

See this PDF file.  

Source Markaðurinn (Frettabladið, 29 August 2007).  

Kaflaskil í gæðamálum

Fréttablaðið, 02. sep. 2007 Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir menntamálaráðherra

Fyrir helgi voru birtar tölur um að árleg útgjöld til menntamála hafa aukist um 15 milljarða króna á síðustu níu árum, með tilliti til verðlagsbreytinga. Það jafngildir tæplega 70% aukningu. Í krónum talið hafa útgjöldin aukist mest á háskólastigi eða um 9,2 milljarða króna, sem jafngildir 95% aukningu. Þau fara úr 9,6 milljörðum kr. árið 1998 í 18,8 milljarða í ár.

Síðasta áratuginn hefur fjöldi háskólanema hér á landi meira en tvöfaldast. Einnig hefur námsframboð á háskólastigi margfaldast, ekki síst framhaldsnám. Sumarið 2006 voru ný rammalög um háskóla samþykkt frá Alþingi. Í þeim lögum var brugðist við þessari þróun og áhersla lögð á gæði íslensks háskólastarfs.

Gæðamál verða mikilvægasta verkefni háskólakerfisins á næstu árum. Forsenda framfara hér á landi á næstu áratugum er að menntun og rannsóknir séu í hæsta gæðaflokki og standist fyllilega allan samanburð.
Ný háskólalög leggja grunn að gæðakerfi sem meðal annars felur í sér viðurkenningu menntamálaráðherra á háskólum, viðmið um æðri menntun og prófgráður og eftirlit með gæðum kennslu og rannsókna.

Ég hef í þessu ferli öllu lagt áherslu á að gera þyrfti ítarlegri kröfur til íslenskra háskóla frá því sem áður var. Því var ákveðið að allir háskólar, burtséð frá rekstrarformi eða stærð, þyrftu að sækja um viðurkenningu til stjórnvalda á þeim fræðasviðum sem þeir hygðust starfa á. Slík viðurkenning felur í sér að menntamálaráðuneyti vottar að viðkomandi háskóli uppfylli þær kröfur sem ráðuneytið gerir til hans á grundvelli laga um háskóla.

Í samvinnu háskóla og menntamálaráðuneytis hafa einnig verið þróuð viðmið um æðri menntun og prófgráður. Þar eru skilgreind þau atriði sem nemendur skulu hafa tileinkað sér þegar prófgráða er veitt. Þau byggja á viðmiðum sem gefin voru út í tengslum við Bologna-ferlið og gerir íslenskum háskólum kleift að laga sig enn frekar að sameiginlegu evrópsku háskólasvæði.

Til að háskólar öðlist viðurkenningu þurfa þeir að hafa lagað nám sitt að viðmiðunum og birta yfirlit yfir afrakstur þess náms sem prófgráður þeirra veita. Viðurkenning háskóla tengir saman viðmið um æðri menntun og prófgráður og eftirlit með gæðum kennslu á skilvirkan máta.

Tvíþætt gæðaeftirlit

Eftirlit með gæðum kennslu og rannsókna verður tvíþætt. Ytra eftirlit með kennslu og rannsóknum skal beinast að því að ganga úr skugga um hvort forsendur viðurkenningar séu enn til staðar. Hins vegar verður það leiðbeinandi fyrir skólana um hvernig megi bæta kennslu og rannsóknir. Menntamálaráðuneyti hefur unnið að skipulagi viðurkenningarferlisins. Rík áhersla er lögð á að tryggja trúverðugleika ferlisins og á að uppfylla alþjóðlega gæðastaðla. Viðurkenningar háskóla miðast við fræðasvið og undirflokka þeirra út frá Frascati- staðli OECD.

Fræðasviðin eru náttúruvísindi, hugvísindi, verk- og tæknivísindi, heilsuvísindi, bú- og auðlindavísindi og félagsvísindi. Þá verða listir flokkaðar sem sérstakt fræðasvið. Í fyrstu lotu voru tekin fyrir fræðasviðin náttúruvísindi, hugvísindi og verk- og tæknivísindi ásamt listum. Skipaðar voru sjö nefndir erlendra sérfræðinga og leitast eftir að fá til verksins færustu einstaklinga sem völ er á.

Gerðar voru kröfur um að viðkomandi sérfræðingar hefðu reynslu af viðurkenningum og gæðastarfi á háskólastigi ásamt viðtækri reynslu af stjórnun háskólastofnana ásamt prófesorshæfi innan fræðasviðs. Vel gekk að fá reynda háskólamenn til að taka að sér þetta verk en þeir komu frá Bandaríkjunum, Bretlandi, Þýskalandi, Írlandi, Finnlandi, Svíþjóð og Danmörku.

Frelsi til þróunar

Afraksturinn liggur nú fyrir og öðlast háskólar fyrstu viðurkenningarnar á fyrrnefndum fræðasviðum við athöfn í Listasafni Íslands á morgun. Með viðurkenningunni hljóta háskólarnir aukið frelsi til að þróa og styrkja starfsemi sína á þeim fræðasviðum og undirflokkum þeirra sem viðurkenningin nær til, meðal annars frelsi til að móta nýjar námsleiðir á bakkalár- og meistarastigi.

Þá verða jafnframt gerðar opinberar niðurstöður sérfræðinganefndanna og viðbrögð háskólanna við þeim. Í þeim kemur fram athyglisverð innsýn í starf íslensku háskólanna. Þær staðfesta hversu sterkt þeir háskólar sem teknir voru til umfjöllunar standa sem kennsluog rannsóknastofnanir. Viðurkenning er hins vegar einungis fyrsta skrefið í því gæðastarfi sem framundan er.

Hátíðafyrirlestur um Þróun háskóla á 21. öld

 Hátíðafyrirlestur um Þróun háskóla á 21. öld í tilefni 30 ára afmælis
félagsvísindadeildar mánudaginn 10. september, kl 16-18 í stofu 101 í
Odda, HÍ. 
   

Erindi og málstofa um þróun háskóla á 21. öld á vegum
félagsvísindadeildar Háskóla Íslands. David F. Labaree, sem er prófessor
við mennatvísindadeild Stanford háskóla ræðir um þróun háskóla í
Bandaríkjunum í erindi sem hann nefnir: Reflections on the development
of the modern university. Í erindinu dregur hann fram atriði sem verða
grunnur umræðu á málstofu í framhaldi af erindinu.

Páll Skúlason stýrir síðan almennri umræðu um þessa þróun og hvernig
Evrópsku háskólarnir og þeir íslensku sérstaklega spegla hana.

David F. Labaree hefur skrifað bæði bækur og greinar um þróun menntunar
á háskólastigi, ekki síst starfsmenntunar almennt, en einnig
kennaramenntunar sérstaklega,  í umhverfi sem leggur ríka áherslu á
rannsóknir og fræði. 
 
Meðfylgjandi er um málstofuna á ensku, þar sem nánar er sagt frá
hugmyndum hans og ritverkum. 

An event in a series where the faculty of Social Science celebrates its
thirtieth anniversary.

Faculty of Social Science
University of Iceland

September 10th 2007, 16:00-18:00, Oddi 101


The match and mismatch between the idea and the pragmatics of the modern
university.
Reflections on the development of the modern university.

Ólafur Þ. Harðarson. Dean of the Faculty of Social Science

Reflections on the development of the modern university. A view from the
US. 
David F. Labaree, Professor and Associate Dean for Student Affairs,
School of Education, Stanford University 

16:40-18:00 Discussion with the audience
A reflection and discussion lead by 
Páll Skúlason, former rector of the University and Professor, Department
of philosophy, University of Iceland.

Topics for discussion: 

The development of professional education within the research culture
        Teacher education, engineering, business, … 
Liberal vs professional education, do they have a life together?
The issue of governance and management of a research university
The issue of academia, e.g. research, academic freedom, competition, …
The issue of financing of academia
Who is in control? Academics, administrators, students, governments,… ?

Perhaps also:
What are the universities for?
Where are they heading?

David Labaree and Páll Skúlason: Concluding remarks

David Labaree is Professor and Associate Dean for Student Affairs at the
School of Education, Stanford University. Having held the post of
professor at Michigan State University, in 2003 he moved to become a
professor at Stanford. He has recently also held the posts of president,
History of Education Society, vice president of Division F (History of
Education), AERA and been a member of the AERA executive board.

Among his interests is the pressure exerted by markets on democratic
education; also the peculiar nature of education schools as they have
evolved over the years in the U.S. Currently he is working on the
historical roots and continuing consequences of America’s distinctive
structure of higher education.

He has published the following books:

2006. Education, markets, and the public good : the selected works of
David F. Labaree. New York: Routledge, 2006. with the introductory
essay:  “Getting It Wrong”

2004. The trouble with ed schools. New Haven: Yale University Press.

1998. The making of an American high school: the credentials market and
the Central High School of Philadelphia, 1838-1939. New Haven : Yale
University Press, c1988.

1997. How to succeed in school without really learning : the credentials
race in American education. New Haven, Conn.: Yale University Press.

In the present context three of his recent papers, accessible on the
web, are particularly pertinent. 

Understanding the Rise of American Higher Education: How Complexity
Breeds Autonomy.
Abstract: This essay shows how the peculiar structure of American higher
education helps explain its success in world rankings. This structure
syncretizes contradictory goals, constituencies, sources of funds, and
forms of authority in a creative tension. One tension is between the
market and the state. Another is across three visions of higher
education – the undergraduate college (populist), graduate school
(elitist), and land grant college (practical). A third is the system’s
combination of traditional, rational, and charismatic authority. In
combination, these promote organizational complexity, radical
stratification, broad political and financial support, partial autonomy,
and adaptive entrepreneurial behavior.

An Uneasy Relationship: The History of Teacher Education in the
University.

From the introduction: “For better and for worse, teacher education in
the United States has come to be offered primarily within the
institutional setting of the university. …  Since the 1970s, teacher
education has been a wholly owned subsidiary of the university.

“Mutual Subversion: A Short History of the Liberal and the Professional
in American Higher Education”. 
>From the introduction: “The initial argument is that over the years
professional education has gradually subverted liberal education. The
counterpoint is that, over the same period of time liberal education
subverted professional education. ... [and argue] that the professional
has come to dominate the goals of higher education while the liberal has
come to dominate its content.