Jákvæða hornið á allt

Við verðum að geta tekið hrósi, og einnig skilgreint það sem betur má fara.

Sem starfsmaður Háskóla Íslands finnst mér Kristín Ingólfsdóttir hafa staðið sig vel sem rektor. Eins má færa rök fyrir því að Svava Grönfeld og Guðfinna Bjarnadóttir hafi einnig gert vel sem stjórnendur við Háskóla Reykjavíkur (þótt reyndar hafi Guðfinna grafið undan orðstír sínum með atkvæði um sköpunarstefnu og vísindi hjá Evrópuráðinu).

Mér finnst sem sagt gott ef leiðtogar æðri menntastofnanna á Íslandi geta verið vindur í segl jafnréttisbaráttunnar, bæði hérlendis og ytra.

En, það er annað horn sem augljóslega skín í gegn í greininni í the Guardian , að enginn býst við miklu af Íslandi á visindasviðinu. Greinin hefst á þessum orðum:

"With a population of 300,000 and nine universities, Iceland is hardly a heavyweight in international higher education. Nor has it been held up as an exemplary Nordic model, in the way British politicians have recently done with Sweden's education system."

Við þurfum náttúrulega að bæta okkar vísindastarf til að geta blásið á svona athugasemdir, en höfum því miður ekki efni á því núna.

Sérstaða háskólanna vanmetin?